Zelfgemaakte knapperige ovenfrietjes

Alhoewel Krullenbol en Wildebras over het algemeen gelukkig redelijke makkelijke eters zijn, zijn er natuurlijk altijd bepaalde gerechten die in populariteit ver boven het gangbare menu uitstijgen. En met stip op nummer 1: frietjes. Wildebras is er zelfs zo gek op dat ze, nog voordat ze een jaar oud werd, al driftig werd als ze zag dat Krullenbol frietjes at terwijl zij het met een groenten/aardappelhapje moest doen. Logisch ook, maar zo ver gaat de liefde dus. Ik vind het op zich helemaal niet erg om af en toe zelfgebakken frietjes op tafel te zetten maar heb niet altijd zin in die frituurlucht in de keuken, dus soms maak ik ovenfrietjes. De enige ovenfriet die wij echt lekker vinden is de crunchy ovenfriet van een A-merk, maar die is wel ruim 2 euro per zak. Beetje prijzig voor wat gesneden aardappeltjes! Dat is dan ook verleden tijd: inmiddels heb ik een eigen recept waarmee ik zelf net zulke knapperige en misschien nog wel smakelijkere ovenfrietjes kan maken.

Het geheim van dit recept is dat je de aardappels met wat bloem bestrooit voor ze de oven ingaan. Dat zorgt voor een extra knapperig laagje. Ik was hier net iets te enthousiast mee door ze tot drie keer toe te bestrooien: een keer is genoeg. Ook is het verstandig redelijk dunne frietjes te snijden, zo worden ze zeker gaar. Begin op tijd, want de aardappels hebben echt een uur nodig in de oven om gaar en knapperig te worden. Dat geeft je mooi de tijd om de rest van het eten klaar te maken. Wij aten het deze keer bij et sote, maar ook bij köfte past dit heel goed. Oh, en Krullenbol en Wildebras? Die gilden om het hardst om het laatste frietje, dus met de smaak zat het wel goed ;-).

Recept
Zelfgemaakte knapperige ovenfrietjes

Benodigdheden (voor twee personen)
5 aardappels
bloem
zonnebloemolie
zout

Bereiding
Schil de aardappels en snij ze in vrij dunne frietjes. Giet er wat olie overheen en schep ze even om zodat alle frietjes met olie bedekt zijn. Strooi er vervolgens met behulp van een zeefje bloem overheen, strooi er ook zout overheen en schep ze nogmaals om zodat op alle frietjes een laagje bloem zit. 

Spreid de frietjes uit op een bakplaat met bakpapier, sprenkel er nog wat olie over en zet ze in de oven (200 graden). Schep ze na een half uur even om. Na een uurtje zijn de frietjes knapperig en gaar. 

Bewaren
Net als alle frietjes wordt ook deze variant slap als ze afkoelen, bewaren gaat dus niet, maar ze zijn überhaupt veel te lekker om koud te laten worden! 

En dan nog een kleine reminder...Tot morgen kun je nog stemmen voor 'beste foodblog van 2013'. Ik maak tegenover alle 'zwaargewichten' in de foodblogwereld niet zo heel veel kans maar omdat ik aan het einde van de wedstrijd ook alle beoordelingen van mijn blog te zien krijg én een beoordeling van een 'professionele' jury vind ik het toch wel leuk om mee te doen. Wie het leuk vindt kan mijn blog voor deze contest beoordelen door het beantwoorden van een paar vragen over Mijn mixed kitchen.

Fırında patatesli omlet (omelet met aardappels, kaas en peterselie uit de oven)

Laatst kwam een lief vriendinnetje bij mij 'ontbijten' (Turks ontbijt, lunchtijd voor Nederlands begrippen :-) ) en ik wilde net even wat anders op tafel zetten dan de standaard börek of andere 'kahvaltılıklar' (Turkse ontbijtgerechten). Gelukkig liep ik tegen het recept van deze 'fırında patatesli omlet' aan: een rijkgevulde 'omelet' (of ovenschotel, hoe je het wil noemen) met aardappel, kaas, peterselie, sucuk en ei natuurlijk. Perfect voor een uitgebreid ontbijt, brunch, lunch...Zelfs tijdens het avondeten misstaat deze schotel absoluut niet!

Het fijne van dit soort recepten is dat je er van alles in kan verwerken. Zo kun je de mozzarella vervangen door gewone Goudse geraspte kaas en in plaats van sucuk zou je ook stukjes gebakken kipfilet kunnen gebruiken, of zelfs een blikje tonijn. Ik vond deze variant van de ovenomelet wel heel lekker: de sucuk zorgt voor een beetje pit, de kaas voor wat zoutigheid en de aardappels en het ei geven de samenhang. Echt een heel lekker gerecht wat eigenlijk bij iedereen wel in de smaak valt.

Recept
Fırında patatesli omlet (omelet met aardappels, kaas en peterselie uit de oven)

Benodigdheden
4 middelgrote aardappels
1 ui
1 stuk (klein worstje, 100 gram) sucuk
1 halve plak (100 gram) Turkse witte kaas
1 bol mozzarella
4 eieren
1 eetlepel meel
2 eetlepels olijfolie
4 eieren
1 handvol platte peterselie
zout, peper, pul biber

Bereiding
Schil de aardappels, snij ze in blokjes en kook ze gaar. Snij ondertussen de ui en peterselie fijn en de sucuk in kleine blokjes. Prak de Turkse witte kaas fijn met een vork. Roer de eieren los met het meel, zout en peper. Vet een ovenschaal in met wat olijfolie. Als de aardappelblokjes gaar zijn, giet deze dan af en stort ze in de ovenschaal. Voeg de ui, peterselie, sucuk, pul biber en witte kaas toe en schep alles goed om. 

Giet vervolgens het eimengsel eroverheen en leg stukjes mozzarella (ik scheurde ze gewoon af, maar je kunt ze natuurlijk ook snijden) erboven op. Zet het geheel in een oven op 200 graden tot de bovenkant mooi bruin gekleurd is: bij mij duurde dit 40 minuten. Deze omelet is zowel warm als koud erg lekker!

Bewaren
Je kan deze ovenschotel afgedekt in de koelkast twee dagen bewaren. Voor serveren eventueel even opwarmen in de oven, of gewoon lekker koud opeten.

Speculaascake met kruidnootjes (foodblogswap)

Hoera, ik kan ook eindelijk meedoen met de fameuze foodblogswap! Een superleuk initiatief van foodbloggers op Facebook waarbij deelnemende foodbloggers een andere foodblog krijgen toegewezen om een recept van te kiezen. En ik had geluk, want voor mijn eerste foodblogswap kreeg ik de prachtige en uitgebreide site van Maaike, MiCook, toegewezen! Dat maakte de keuze voor een recept niet echt makkelijker...Ik volg haar blog al lange tijd en wist dus wel dat er veel lekkere gerechten op staan. Maar als je er dan echt eentje moet uitkiezen, pfoei, valt niet mee! Uiteindelijk besloot ik deze heerlijke speculaascake met kruidnootjes te bakken, eens wat anders dan alle gevulde speculaas en andere varianten die je deze dagen voorbij ziet komen. En met succes! Het rook niet alleen heerlijk in de keuken, maar de cake smaakt ook geweldig, met af en toe een kleine verrassing als je een kruidnootje tegenkomt. En...stiekem maakte ik nog een (klein) gerechtje van MiCook, dat staat onderaan dit bericht.

Voor deze speculaascake heb je naast de standaard cake-ingredienten niet zo heel veel nodig: speculaaskruiden en kruidnootjes does the trick. Toevallig had ik nog rietsuiker liggen en dat leek me wel goed passen bij de smaak van deze cake, heb je het niet in huis dan is kristalsuiker natuurlijk ook prima. Achteraf gezien hadden er wat mij betreft nog wel iets meer kruidnootjes in de cake gemogen, ik denk dat ik een volgende keer 120 gram zou gebruiken in plaats van 80 gram. Het lijkt me ook heel lekker om chocoladepepernoten te gebruiken in plaats van normale kruidnootjes...Ik vond het heel leuk mee te doen aan de Foodblogswap én leuk om te lezen hoe Ramona van A Dutchie Baking bazlama maakte van Mijn mixed kitchen!

Recept
Speculaascake met kruidnootjes

Benodigdheden (voor één cakevorm)
200 gram zachte roomboter
200 gram zelfrijzend bloem (of 200 gram bloem en 1 zakje bakpoeder)
150 gram lichte basterdsuiker
50 gram rietsuiker (of kristalsuiker)
4 eieren
4 theelepels koek- en speculaaskruiden
1 theelepel kaneel
80 gram kruidnootjes
1 zakje vanillesuiker
1 snufje zout

Bereiding
Mix de zachte roomboter (ik vergeet altijd hem van tevoren uit de koelkast te halen, 1 minuutje in de magnetron op hoog vermogen helpt) met de basterdsuiker, rietsuiker en vanillesuiker tot het mengsel heel luchtig en licht van kleur wordt. Dit duurt ongeveer 10 minuten. Vet ondertussen je cakevorm in met wat roomboter en bekleed hem met bakpapier. Als het botermengsel goed geklopt is, voeg je er de eieren één voor één aan toe: voeg pas de volgende toe als het vorige ei helemaal door het mengsel is opgenomen.

Voeg vervolgens de bloem, gemengd met kaneel, speculaaskruiden en zout, beetje bij beetje toe. Schep de kruidnootjes door het beslag heen en doe het beslag in de cakevorm. Bak de cake in de oven op 160 graden. Controleer na een uur of de cake al gaar is door er met een mes of sateprikker in te prikken: als die er schoon uitkomt is de cake goed. Bij mij had de cake nog een kwartier extra nodig om mooi gaar te worden.

Bewaren
Deze speculaascake met kruidnootjes kun je goed ingepakt (bijvoorbeeld in aluminiumfolie) een dag of vier bewaren. Je kan de cake ook invriezen.

En...nog een klein extraatje! Ik maakte ook nog gezonde chocomousse die met veel enthousiasme door Wildebras en Krullenbol werd ontvangen. Het snelle en makkelijke recept vind je op MiCook.

Zeytinyağlı yaprak sarması (gevulde wijnbladeren met kruidige rijst)

Deze gevulde wijnbladeren of sarma (officieel yaprak sarması maar vaak worden ze ook 'dolma' genoemd) zijn één van de bekendere gerechten uit de Turkse keuken. 'Vroeger' toen ik nog niet zoveel tijd in de keuken doorbracht als nu kocht ik weleens een blikje met kant en klare sarma. Toen vond ik dat best lekker, nu griezel ik ervan, brrr, in geen enkel opzicht te vergelijken met hoe het smaakt als je ze zelf maakt! Mijn schoonmoeder in Turkije weet hoe gek ik erop ben en ik kan erop rekenen dat op het moment dat wij daar de deur binnenstappen er een grote pan sarma op mij te wachten staat! En ook al is het een klusje waar ik een avond zoet mee ben en smaken ze niet zo lekker als bij mijn schoonmoeder in huis, toch ben ik altijd weer heel gelukkig als er een pan vol sarma op mijn eigen fornuisje staat!

Het maken van dolma is niet heel ingewikkeld als je weet hoe je ze moet rollen. Ik heb het van mijn schoonfamilie geleerd maar ook door een paar YouTube filmpjes te kijken en gewoon wat te oefenen kom je een heel eind. Belangrijk is dat je ze strak oprolt (zodat ze niet los gaan tijdens het koken) en dat ze dun worden (kalem gibi - zoals een pen). Een groot gedeelte van de smaak van dit gerecht wordt bepaald door de druivenbladeren die je gebruikt. Wij hebben helaas (nog) geen druivenplant in de tuin dus ik moet het doen met voorverpakte bladeren. Heb je de keuze, kies dan voor bladeren in een pot in plaats van in plastic, spoel ze af en week de bladeren altijd vijf minuten in kokend heet water.

Recept
Zeytinyağlı yaprak sarması (gevulde wijnbladeren met kruidige rijst)

Benodigdheden (voor 
1 portie druivenbladeren (1 pot of 1 vacuümverpakking)
2 waterglazen (320 gram) rijst
1 ui
1 eetlepel tomatenpuree
1 eetlepel peperpuree
1 citroen 
1 bouillonblokje kip
1 handvol platte peterselie
zout, peper, paprikapoeder, dille, munt

Bereiding
Was de rijst in een zeef tot er helder water vanaf komt. Snij de ui fijn en fruit deze aan in ruim olijfolie. Snij ondertussen de peterselie alvast fijn. Voeg, als de ui glazig ziet, de rijst toe en bak even mee. Voeg vervolgens de tomaten- en peperpuree toe en bak deze ook even mee. Doe vervolgens ook zout, peper, paprikapoeder, munt, dille en peterselie bij het mengsel. Het mengsel moet sterk op smaak zijn omdat het straks door het koken weer minder sterk gaat smaken: proef dus en voeg eventueel nog wat zout of peper toe. Wees ook niet te zuinig met de groene kruiden. Roer goed door en haal de pan dan van het vuur en laat het mengsel afkoelen.

Haal de druivenbladeren uit de verpakking, haal ze (voorzichtig!) los van elkaar en spoel ze stuk voor stuk af. Laat ze vijf minuten in kokend heet water weken en giet daarna af in een vergiet. Pak een ruime pan, giet een klein beetje olijfolie op de bodem en leg een paar kapotte bladeren op de bodem (dit voorkomt aanbakken van de sarma straks). Zet nu alles binnen handbereik: het rijstmengsel, de bladeren, de pan en zorg dat je wat werkruimte hebt (en kan gaan zitten, anders heb je straks geen rug meer over). Pak een druivenblad en leg het met de nerf naar boven op je werkblad. Zit er nog een steeltje aan het blad, snij of trek dat (met beleid) er dan af. Leg vervolgens een klein beetje van het rijstmengsel op de onderkant van het blad. Vouw de onderste linker- en rechterpunt van het blad naar boven en vouw vervolgens de linker- en rechterzijkant naar binnen. Rol dan het blad van onderen naar boven toe strak op. Gefeliciteerd, je hebt je eerste sarma gemaakt!

Leg de sarma in de pan en werk zo alle druivenbladeren af. Zorg ervoor dat je de sarma's in de pan netjes tegen elkaar aanlegt. Heb je de bodem vol, dan begin je gewoon aan een volgende laag. Het is belangrijk dat ze niet los liggen omdat ze dan tijdens het koken gaan drijven en open kunnen gaan. 

Als alle druivenbladeren gevuld zijn, snij je een citroen in plakjes en leg die bovenop de sarma's. Leg daarbovenop een omgekeerd bord: dit voorkomt dat de sarma's onverhoopt gaan drijven. Giet vervolgens kokend water, vermengd met een eetlepel tomatenpuree en een bouillonblokje in de pan tot het bord net onder staat en laat het geheel aan de kook komen. Laat de sarma's zo ongeveer drie kwartier zachtjes doorpruttelen tot ze gaar zijn (de rijst zacht is). Je zal zien dat ze door het koken in volume toenemen (doordat de rijst uitzet bij het gaar koken). Zet het vuur uit en laat de sarma's zeker nog een half uur staan zonder het water af te gieten. Haal daarna het bord en de citroen weg en je sarma's zijn klaar om te eten!

Bewaren
Deze gevulde wijnbladeren kun je zolang je ze niet gebruikt het beste gewoon in de pan in de koelkast bewaren. Pak eruit wat je nodig heb, leg op een schaal en warm even op in de magnetron. Voor invriezen zijn deze sarma's te kwetsbaar.

Asma yaprağı (druivenbladeren)

Wat is het?
Asma yaprağı (soms worden ze ook wel üzüm yaprağı genoemd) zijn bladeren van de druivenplant (ook wel wijnbladeren genoemd) die in de Turkse keuken gebruikt worden voor bepaalde gerechten. Doorgaans worden de jonge, lichtgroene bladeren van de druivenplant geplukt om daarmee te koken. Overigens zijn er meer landen waarin met druivenbladeren wordt gekookt: Griekenland en de Balkan staan er ook bekend om, maar ook in Arabische landen en in Vietnam zijn er gerechten met druivenbladeren.

Waar koop je het en hoe bewaar je het?
Als je een druivenplant in de tuin hebt, pluk je de bladeren natuurlijk vers. Kies onbeschadigde en lichtgroene bladeren. Spoel ze na het plukken af en leg ze even vijf minuutjes in kokend water, daarna zijn ze klaar voor gebruik. Ze kunnen ook prima ingevroren worden, in Turkije hebben de meeste mensen in de herfst een diepvries vol met druivenbladeren! 

Voor de mensen die geen druivenplant in de tuin hebben (zoals wij) zijn er ook ingemaakte druivenbladeren te koop bij de Turkse winkel (salamura yaprağı). Helaas halen die het niet bij verse wijnbladeren: ze zijn vaak erg groot met harde nerven en soms ook breekbaar, een beetje afhankelijk van het merk. Meestal zijn ze of ingeseald in plastic, of zitten ze in een glazen pot. Heb je de keuze, kies dan voor de glazen pot, die zijn in mijn ervaring vaak beter (zachter, kleiner en minder zout). Ingemaakte bladeren spoel je voor gebruik af onder stromend water. Leg ze vervolgens vijf minuten in warm water, zodat ze wat minder zout worden.

Wat kun je ermee maken?
Asma yaprağı worden over het algemeen altijd gebruikt om yaprak sarması mee te maken, opgerolde druivenbladeren gevuld met bijvoorbeeld rijst of gehakt. Daarnaast zie je een enkele keer weleens dat druivenbladeren worden gebruikt als een soort spinazie in de vulling voor een ovenschotel of börek. 

Een paar voorbeelden van Turkse gerechten waarin asma yaprağı verwerkt wordt:

Zeytinyagli yaprak sarması (gevulde wijnbladeren met kruidige rijst)

Içli örgü ekmek (zachte gevulde gevlochten broodjes)

Versgebakken broodjes...er is maar weinig wat er tegenop kan, wat mij betreft! Alleen de geur in de keuken al, heerlijk. En dan elke paar minuten in de oven kijken of het al wat wordt, en hoe blij je wel niet kan worden als je ziet dat de broodjes inderdaad mooi rijzen en goudbruin worden, en als je dan even later een aanrecht vol versgebakken broodjes hebt waar ze bij een gemiddelde bakker 3 euro per stuk voor durven te vragen....genieten! Zo ook met deze içli örgü ekmek (zachte gevulde gevlochten broodjes). Heel toevallig liep ik via via tegen het recept aan en op de foto zagen ze er zo mooi uit dat ik ze wel moest proberen. En met succes: de broodjes waren makkelijk te maken, zagen er prachtig uit, smaakten heerlijk én bleven ook na het afkoelen superzacht, daar houd ik van!

Het recept voor deze broodjes is eigenlijk heel makkelijk. Net als bij andere broodrecepten is het rijzen een belangrijk onderdeel: geef het deeg echt de tijd in hoeveelheid te verdubbelen. Bij mij duurde dat ruim een uur. Kies een vulling die je lekker vindt: ik heb een aardappelvulling en kaasvulling gebruikt, kijk bij mijn recepten voor 'içleri' (vullingen) voor andere vullingen en hun recepten. De aardappelvulling (gekookte fijngeprakte aardappel gemengd met aangefruite ui, zout, peper, peterselie en munt) was erg goed geslaagd omdat de broodjes daardoor nóg zachter worden, echt heerlijk. Maar je kunt deze gevlochten broodjes eigenlijk met alles vullen: lekker is het al snel! Let er bij het insnijden van het deeg op dat je aan beide kanten evenveel inkepingen maakt, anders komt je niet uit met je 'vlecht'. 

Recept
Içli örgü ekmek (zachte gevulde gevlochten broodjes)

Benodigdheden (voor 10 stuks)
1 kilo bloem
500 gram melk
100 gram zonnebloemolie
14 gram (2 zakjes) gedroogde gist (of 1 blokje verse gist)
12 gram zout
gewenste vulling(en)
om te bestrijken: 1 ei en nigella- en/of sesamzaad

Bereiding
Maak de melk lauwwarm door hem een minuutje op hoog vermogen in de magnetron te zetten. Meng de bloem, gist en zout met elkaar en voeg de melk en zonnebloemolie toe. Kneed het deeg een minuut of 10 tot het een mooie samenhangende bol is. Vet een kom in met wat olie, leg het deeg erin en laat het zo een uur tot anderhalf uur rijzen, tot het ongeveer in hoeveelheid is verdubbeld. Maak ondertussen de gewenste vulling(en) klaar en klop het ei los.

Verdeel, als het deeg gerezen is, het in 10 bollen. Dek de bollen nog even af met een theedoek zodat ze niet uitdrogen en nog wat kunnen rijzen. Bestuif je werkblad met bloem, leeg een deegbol erop en rol deze uit in de vorm van een rechthoek. Zorg dat de lengte ongeveer gelijk is aan je bakplaat. Verdeel wat van de vulling over de lengte van het deeg en snij de zijkanten schuin in (zie foto's).

Vouw vervolgens het deeg om en om naar binnen. Leeg op de bakplaat, bestrijk het met wat losgeklopt ei en bestrooi met nigella- of sesamzaad. Bak de broodjes in een oven van 180 graden. Ze zijn klaar als ze mooi goudbruin zijn: bij mij duurde dat ongeveer een half uur. Laat ze tussen twee theedoeken afkoelen: dit voorkomt condensvorming en dus hard of juist te zacht worden.

Bewaren
Nadat de zachte gevulde gevlochten broodjes zijn afgekoeld kun je ze twee dagen goed afgesloten bewaren. Ze zijn ook prima in te vriezen: als je ze na het ontdooien even opwarmt in een oven smaken ze weer als versgebakken.

Havuçlu kırmızı lahana salatası (salade met wortel en rode kool)

Dit is denk ik de kleurigste salade die ik ken. Elke keer weer als ik dit recept maak, is het mengen van de salade net schilderen: het feloranje van de wortel, donkerpaarse van de kool en de frisgroene sla....Tot zover mijn poëtische overpeinzing van vandaag, haha. Deze salade is een ontzettend lekkere combinatie van smaken en past wat mij betreft perfect bij köfte of andere vleesgerechten.

Dit recept is één van de weinigen waarbij mijn keukenmachine tevoorschijn komt. Ik snij vrijwel alles gewoon met de hand, maar doordat de kool en wortel in dit recept behoorlijk hard zijn maakt het de salade een stuk prettiger om te eten als alles zo fijn mogelijk gesneden is. Natuurlijk kun je dit recept ook zonder keukenmachine maken, maar snij dan wel alles zo fijn mogelijk. In plaats van ijsbergsla is het ook lekker om romainesla te gebruiken. Platte peterselie kan ook een lekkere toevoeging zijn bij deze salade, maar ik hield het vandaag bij wortel, rode kool en sla.

Recept

Havuçlu kırmızı lahana salatası (salade met wortel en rode kool)

Benodigdheden (voor drie personen)
5 wortels
1 dikke 'plak' rode kool (ongeveer 1/6 van het geheel)
1 handvol ijsbergsla
olijfolie
1 halve citroen
zout

Bereiding
Schil de wortels en hak ze fijn in de keukenmachine. Doe hetzelfde met de rode kool. Snij de ijsbergsla in dunne reepjes. Meng alles goed door elkaar en maak de salade aan met olijfolie, citroensap en zout. Let op: wees niet zuinig met de olijfolie, deze salade mag niet droog zijn maar moet een beetje smeuïg aanvoelen.

Bewaren
Doordat er sla in deze salade verwerkt zit, kun je hem niet langer dan een paar uur bewaren.

Etli kuru fasulye (Turkse bonen in tomatensaus met rundvlees)

Kuru fasulye kun je met recht als een van de meest geliefde gerechten in Turkije benoemen. Het is iets wat bijna iedereen lekker vind en wat in bijna elke lokanta of kantine op het menu staat maar ook bij veel families elke week op tafel komt: het is gezond, goedkoop en heel voedzaam. Ook mijn man is helemaal gek op dit recept. Het heeft even geduurd voor ik doorhad hoe dit recept goed klaarmaakt: het zit hem er vooral in dat je rustig de tijd moet nemen zodat de bonen echt helemaal gaar zijn en goed alle smaken hebben opgenomen.

De meest eenvoudige versie van kuru fasulye is heel simpel: witte bonen, gekookt in een soort tomatensausje. Ik maak het altijd ietsje meer 'fancy' door er vlees aan toe te voegen, dan krijg je dus etli kuru fasulye (letterlijk: gedroogde bonen met vlees). Je kan dit gerecht in principe ook maken met bonen uit een potje, maar dan smaakt het wel echt beduidend anders dan met gedroogde en geweekte bonen. Voor het vlees kun je de wat simpelere soorten gebruiken: bieflapjes of rundlappen zijn prima. Omdat het vlees toch een aantal uur gestoofd wordt wordt het vanzelf zacht. Traditioneel wordt dit gerecht geserveerd met pilav, een ui in partjes gesneden en bestrooid met zout en sumak, en Turkse yoghurt.

Recept
Etli kuru fasulye (Turkse bonen in tomatensaus met rundvlees)

Benodigdheden (voor twee personen)
1 Nederlands theeglas (180 gram) droge witte bonen
100 gram rundvlees
1 ui
1 eetlepel tomatenpuree
1/2 eetlepel peperpuree
zout, peper

Bereiding
Zet de bonen de avond van tevoren in de week door ze in een pan te doen en ruim koud water toe te voegen. De volgende dag spoel je de bonen even af in een zeef en zet ze daarna op met wederom ruim (vers) water. Kook ze zo een half uurtje voor: de bedoeling is dat ze in ieder geval redelijk zacht zijn na het voorkoken. Deze voorgekookte bonen kun je overigens ook prima invriezen: dat scheelt weer een paar keer weken en voorkoken. Snij ondertussen de ui fijn en het rundvlees in blokjes.

Verhit wat olie in een pan en bak het rundvlees even aan. Voeg de ui toe en bak op middelhoog vuur tot de ui glazig ziet. Voeg dan de tomaten- en peperpuree toe, bak even mee en doe dan ook de voorgekookte bonen in de pan. Giet kokend water in de pan tot alles onderstaat en voeg zout en peper naar smaak toe. Breng het gerecht aan de kook en laat het op laag vuur rustig doorsudderen tot de bonen echt goed gaar (zacht) zijn. Het verschilt een beetje per bonensoort hoe lang dit duurt, maar reken sowieso op een uur. Meestal maak ik het gerecht al overdag, zet dan na een uur het vuur uit en laat de pan zo nog staan tot het avondeten: dan zijn de bonen en het vlees echt zacht geworden. 's Avonds hoef ik het dan alleen nog even op te warmen.

Bewaren
Afgedekt in de koelkast kun je kuru fasulye twee dagen bewaren. Ik zet meestal gewoon de pan in de koelkast als het is afgekoeld, dan is het opwarmen ook eenvoudig, gewoon weer de pan op het vuur zetten en het weer even aan de kook brengen.