Cheesecake brownies met frambozen

Brownies zijn echt één van mijn favoriete zoetigheden. Ik ben gek op chocola, dus dat is misschien ook niet zo gek. 'Vroeger' maakte ik brownies altijd met een bakmixje, maar zelf maken is zeker niet moeilijker en veel en veel lekkerder. Ik hou het meest van brownies met een lekkere toevoeging: brownies met Oreo's, brownies met drie soorten chocola, brownies met pindakaas...Maar vandaag maakte ik voor het bezoek een cheesecake brownie met frambozen. Dit is een ideale brownie voor mensen die net iets minder gek zijn op chocola dan ik: het cheesecake laagje en de frambozen zijn een lekker frisse tegenhanger van de rijke chocoladelaag. Dit is een 'moist' brownie bij uitstek, droog is hij absoluut niet!

Er zijn op internet verschillende varianten te vinden van dit recept, ik gebruikte het recept van de prachtige blog van Caroline, met een paar kleine aanpassingen. Je kunt in dit recept natuurlijk verse frambozen gebruiken, maar diepvriesframbozen doen het net zo goed en zijn ook het hele jaar door te koop (onder andere bij de AH). In de meeste recepten die ik heb gevonden wordt Monchou als roomkaas gebruikt, maar daar zit gelatine in. Ik heb daarom (en omdat het veel goedkoper is) gewoon een huismerk roomkaas gebruikt, want Monchou is ook niets anders dan roomkaas. Kijk wel even goed op de ingrediënten van het pakje of het echt roomkaas is: bakjes 'zuivelspread' of iets dergelijks zijn meestal geen roomkaas. Ik gebruikte de roomkaas van de Lidl en dat is 100% roomkaas zonder toevoegingen.

Recept
Cheesecake brownies met frambozen

Benodigdheden (voor één brownievorm van 20x30 cm)
200 gram pure chocola
200 gram (ongezouten) roomboter, op kamertemperatuur
400 gram suiker
5 eieren
400 gram roomkaas
110 gram bloem
1 snufje zout
1 zakje vanillesuiker
100 gram frambozen

Bereiding
Vet de bakvorm in met wat boter en bekleed hem met bakpapier. Dit is een beetje gepruts, maar het voorkomt dat je brownie straks aan de bodem blijft plakken. Door hem eerst in te vetten, blijft het bakpapier goed zitten. Smelt de chocola au bain-marie: pak twee pannetjes die in elkaar passen, doe in de onderste pan kokend water, in de bovenste pan de chocola en zet het op een laag vuurtje. 

Af en toe roeren. Je kan chocola ook smelten in de magnetron maar daarbij is de kans op verbranden vrij groot en dan kun je alle chocola weggooien. Laat de chocola een beetje afkoelen. Mix de zachte roomboter met 250 gram van de suiker tot het een romige massa is geworden. Voeg dan 3 eieren toe: doe dat één voor één en voeg de volgende pas toe als het vorige ei helemaal is opgenomen. Zet de mixer uit en schep voorzichtig de chocola, de bloem en het zout er doorheen. Stop met roeren zodra het goed gemend is. Spreid driekwart van het mengsel uit in de bakvorm, houd de rest even apart.

Mix in een andere kom de roomkaas met de resterende 150 gram suiker, het zakje vanillesuiker en de 2 eieren tot een zacht mengsel: dat gaat heel snel. Giet het mengsel op de chocoladelaag. Verdeel nu het resterende chocoladebeslag over de roomkaas. Als je dit met behulp van een vork doet, krijg je meteen een gemarmerd effect op de brownie. Verdeel de frambozen over het beslag en duw ze een klein beetje aan. 

Zet de brownie in de oven op 170 graden en bak hem in ongeveer 50 minuten gaar. Het midden mag nog een klein beetje 'wobbelen' als je hem uit de oven haalt, de brownie stijft door het afkoelen verder op. Laat de brownie compleet afkoelen, het liefst een hele nacht.

Bewaren
Nadat de brownie volledig is afgekoeld bewaar ik hem in de koelkast, in verband met de roomkaas die erin verwerkt zit. De brownie is zo prima een paar dagen houdbaar. Als je je zolang kan beheersen natuurlijk...

Sucuk (Turkse knoflookworst)

Wat is het?
Sucuk is een droge, gekruide worst, gemaakt van rundvlees. Sucuk is van origine Turks maar wordt overal op de Balkan en in het Midden-Oosten gegeten, waarbij de samenstelling van de worst en de kruiden kunnen variëren. Je kunt sucuk zo eten, maar meestal wordt de worst eerst gebakken. Het velletje aan de buitenkant moet altijd verwijderd worden. 

Waar koop je het?
Sucuk is bij elke Turkse winkel te koop. Vaak zijn er verschillende formaten te koop, kleine worstjes maar ook sucuk in de vorm van een rookworst (kangal sucuk). Ook zijn er diverse merken te koop. Zelf koop ik altijd de sucuk van Efepasa. 

Hoe bewaar je het?
Sucuk is een droge worst en daardoor an sich heel lang houdbaar in de koelkast. Toch heb ik het liever niet in mijn koelkast omdat de worst heel sterk ruikt en andere producten de geur ook overnemen. Als ik de verpakking eenmaal open heb gemaakt, vries ik de worstjes daarom in. Dit werkt ideaal: de worst is daardoor bijna oneindig houdbaar, ruikt niet meer en is ook bevroren goed te snijden en verwerken. 

Wat kun je ermee maken?
Sucuk is heel veelzijdig. In westerse recepten kun je het gebruiken als vervanger voor droge worst van varkensvlees (alhoewel de knoflooksmaak van sucuk wel iets overheersender is). Ik ken mensen die het als vervanger van rookworst bij de boerenkool eten (daar vind ik het te zwaar voor). Wij snijden weleens plakjes en eten die als borrelhapje met blokjes jonge kaas. Een zeer geliefd ontbijt in Turkije zijn plakjes gebakken sucuk (geen boter in de pan doen, de worst heeft van zichzelf genoeg vet), al dan niet met ei meegebakken (sucuklu yumurta). 

Een paar voorbeelden van Turkse gerechten waarin sucuk verwerkt wordt:

Sucuklu yumurta (gebakken ei met sucuk)
Sucuklu kasarlı pide (Turks platbrood met kaas en sucuk)
Sucuklu makarna (pasta met sucuk)

Quiche (hartige taart) met Turkse witte kaas, tomaat, zoete ui en peterselie

Oogsten uit je eigen (mini)tuintje is ontzettend leuk, maar soms zit je ineens met heel veel pepers, komkommers of....tomaten, zoals nu. Alle tomaten zijn tegelijkertijd rijp, elke dag tomatensalade gaat snel vervelen en dus ben ik hard op zoek naar andere manieren om tomaten te verwerken. We aten al menemen en et sote, maar de tomaten zijn nog lang niet op. Voor vandaag had ik zin in een hartige taart en alhoewel ik weet dat tomaten en een quiche lastig zijn in verband met het vele vocht uit de tomaten, besloot ik toch een poging te wagen. En met succes! Dit was echt een ontzettend lekkere taart. De combinatie van de zoutige peynir, de zoete uien, frisse peterselie en de tomaten plus natuurlijk het lekkere zelfgemaakte quichedeeg....Heerlijk, ik kan niet anders zeggen! En hij ziet er ook nog eens mooi uit met al die kleuren.

Ik koos voor deze ingrediënten omdat ik ze toevallig allemaal in huis had, maar je kunt hier natuurlijk eindeloos mee variëren. De Turkse witte kaas kan door geitenkaas worden vervangen, of door mozzarella - in dat geval zou ik de peterselie ook meteen vervangen door basilicum, of door gemengde Italiaanse kruiden. Maar voor mij was de quiche zo perfect. Mijn angst dat de tomaten de taart te nat zouden maken was ongegrond - doordat ze helemaal bovenop lagen en ik het vruchtvlees grotendeels eruit had gehaald, waren ze heerlijk zoet en smaakvol geworden. Echt smullen. Deze taart is natuurlijk het lekkerst met zelfgemaakt deeg, maar als je snel klaar wil zijn kun je de bodem ook maken van bladerdeeg of deeg voor hartige taart.

Recept

Quiche (hartige taart) met Turkse witte kaas, tomaat, ui en peterselie

Benodigdheden (voor één quiche)

1 portie quichedeeg

1 plak (200 gram) Turkse witte kaas

2 grote uien

4 tomaten

1 handvol platte peterselie

1 handje paneermeel

2 eieren

1 scheutje melk

zwarte peper

Bereiding

Begin met de bereiding van de vulling als je quichedeeg in de koelkast ligt te rusten. Snij de uien doormidden en dan in dunne plakjes. Fruit ze heel rustig aan in ruim boter in een koekenpannetje. Neem hier echt de tijd voor: zet het vuur laag en laat ze rustig zacht en lichtbruin worden. Dit mag gerust een half uurtje duren. Doordat ze zo rustig aanfruiten worden ze heel zoet en smaakvol.

Vergeet niet af en toe te roeren zodat ze niet aanbakken: als ze lichtbruin worden, zijn ze klaar. Rasp ondertussen de kaas en snij de peterselie fijn. Snijd de tomaten in plakken en verwijder het meeste vruchtvlees en zaadjes. Klop de eieren los met wat melk en voeg wat zwarte peper hieraan toe. Zout is niet nodig omdat de kaas van zichzelf al zout genoeg is.

Als de bodem uitgerold en voorgebakken is (laat de oven aanstaan op 180 graden), kan de quiche gevuld worden. Strooi eerst een handje paneermeel over de bodem van de quiche: dit neemt overtollig vocht uit de vulling op.

Achtereenvolgens doe je de uien, de kaas, de peterselie en de tomaten in de vorm. Begiet het geheel met het eimengsel. Bak de taart in ongeveer 30 a 40 minuten gaar in de oven en laat hem even 10 minuten rusten voor je hem serveert.

Bewaren

Deze quiche kun je prima twee dagen in de koelkast bewaren. Je kan hem even 10 minuutjes opwarmen in de oven (180 graden) maar ook koud is deze quiche heel erg lekker. Op zich kun je hartige taarten ook goed invriezen, alleen dat zou ik met deze specifieke quiche niet doen vanwege de tomaten in de vulling.

Quichedeeg (deeg voor hartige taart) basisrecept

Toen ik nog thuis woonde, kookte ik vaak één keer per week, gewoon omdat ik het leuk vond. Vaak koos ik dan voor een hartige taart en dat lukte eigenlijk altijd. Maar dan zal ik meteen toegeven dat ik tot nu toe in al die jaren nog nooit zelf het deeg voor de bodem heb gemaakt. In het begin gebruikte ik bladerdeeg, later deeg voor hartige taart. Beide opties zijn prima, maar relatief duur en bovendien ook behoorlijk calorierijk. En buiten dat maak ik het liefst zoveel mogelijk zelf en koop ik zo min mogelijk kant en klaar. Het moest er dus echt eens van komen zelf deeg voor een hartige taart te gaan maken. Moeilijk is het niet en dit is een prima basisrecept om mee verder te gaan. Maak hier bijvoorbeeld een quiche met brie, gerookte zalm en prei van (lekker!!) of onderstaande quiche met Turkse witte kaas, tomaat en zoete ui (eveneens erg lekker).

Dit recept is voldoende voor één quiche. Ik gebruik een vorm met lage rand, wat ik zelf prettiger vind dan een springvorm, en had zelfs nog deeg over: geen probleem, het deeg kun je invriezen en later weer voor iets anders gebruiken, mini quiches bijvoorbeeld. Het 'blind' bakken van het deeg is noodzakelijk omdat het deeg anders niet genoeg tijd heeft om gaar te worden. Bovendien voorkom je hiermee een slappe bodem, wat je toch al snel hebt bij quiches. Het klinkt ingewikkeld maar het is heel simpel. zorg dat je wat droge peulvruchten in huis hebt (ik gebruik hier al jaren een pak bruine bonen voor) en leg die (met een stuk bakpapier ertussen, anders zit alles straks in je deeg) in de vorm. Deze bonen kun je eindeloos hergebruiken.

Recept
Quichedeeg (deeg voor hartige taart) basisrecept

Benodigdheden (voor eén quiche)
200 gram bloem
100 gram koude boter
1 ei
2 eetlepels koud water
zout

Bereiding
Snij de boter in kleine blokjes en meng het met de bloem en wat zout. Kneed even door zodat je een korrelig mengsel krijgt. Roer vervolgens het ei los met twee eetlepels koud water en voeg dit toe aan het bloemmengsel. Kneed het deeg tot je een mooi soepel samenhangende bal deeg hebt. Mocht het deeg echt niet samen willen komen, dan kun je nog een klein beetje water toevoegen (dit hangt af van de bloemsoort die je gebruikt, ik had geen extra water nodig). Pak het deeg in in plasticfolie en laat het een half uurtje rusten in de koelkast. 

Zet alvast de oven aan op 180 graden en vet je quichevorm in met wat boter. Na een half uurtje pak je het deeg uit de koelkast. Strooi wat bloem op je werkvlak en rol het deeg uit tot een dunne plak. Leg de quichevorm (op zijn kop als hij uitloopt naar boven) op de plak deeg, duw even aan: op deze manier heb je precies de vorm van de bodem. Snij deze uit en leg hem in de quichevorm. Vervolgens kun je met het overgebleven deeg de randjes bedekken. Zorg dat het deeg aan alle kanten goed vastzit en dat er geen open naadjes zijn (even bestrijken met een natte vinger). Prik de bodem een aantal keer in met een vork (dit voorkomt dat de bodem gaat opbollen door lucht die eronder zit). Leg vervolgens een op maat geknipt stuk bakpapier op de bodem en stort hierop je vulling om blind te bakken. Zet de vorm 15 minuten in de oven, haal dan de vulling en het bakpapier weg en zet de vorm nog vijf minuten terug. Je quichedeeg is nu klaar om gevuld en afgebakken te worden!

Bewaren
Dit deeg kun je op zich prima een dagje goed afgesloten (in een plastic zak) bewaren. Ik zou het dan wel in de vorm laten zitten omdat het eenmaal uit de vorm nogal kwetsbaar is.

Menemen (Turks roerei met groenten)

Dit is één van de eerste Turkse gerechten die ik leerde maken, van mijn man nog wel. Toen we elkaar nog niet zo lang kenden ging ik een keer voor een paar weken naar hem toe en had hij een appartementje voor ons gehuurd. Hartstikke leuk, zo 'proef-samenwonen', maar omdat ik niet thuis was in de Turkse keuken en producten en hij niet veel recepten kende, kwam menemen net iets vaker dan gemiddeld op tafel, haha! Het is een soort Turkse versie van roerei en erg lekker als lunch, zeker als je er vers Turks brood bij eet.

De clou van dit gerecht is dat je het niet té gaar laat worden als je de eieren eenmaal hebt toegevoegd: zodra de eieren zijn gestold is het goed en is de menemen klaar. Het is ook lekker om er sucuk (Turkse knoflookworst) of pastırma (Turkse pastrami) aan toe te voegen (nadat de ui glazig is gebakken), maar wij hielden het vandaag vegetarisch. Als je sucuk gebruikt, dan zou ik de knoflook weglaten omdat er in sucuk ook al veel knoflook zit.

Turks recept
Menemen (Turks roerei met groenten)

Benodigdheden (voor drie personen)
1 ui
2 teentjes knoflook
2 groene pepers
4 eieren
5 tomaten
zout, peper, pul biber

Bereiding
Snij de ui en groene pepers fijn. Verhit wat olie in een koekenpan en bak de ui en groene peper op middelhoog vuur rustig aan tot de ui glazig wordt. Rasp dan boven de pan de tomaten (tomaat doormidden snijden, beide helften op het snijvlak raspen zodat de schil overhoudt en weg kan gooien), roer goed door en voeg zout en peper toe. Laat dit even zachtjes doorsudderen zodat het geheel wat indikt. Voeg dan de eieren toe.

 Je kunt de eieren zo laten stollen of ze doorroeren: wij kiezen altijd voor het laatste. Roer de eieren door het tomatenmengsel en laat ze op laag vuur stollen. Af en toe even roeren om te voorkomen dat het aanbakt en pas op dat het mengsel niet té droog wordt. Nog even wat pul biber overheen strooien en klaar is je menemen. Heerlijk met vers Turks brood.

Bewaren
Mocht er menemen over zijn, dan kun je dit prima in de koelkast bewaren en de volgende dag weer even opbakken.

Sumak (gemalen sumakbessen)

Wat is het?
Sumak (onderdeel van het kruidenmengsel za'atar ) is de benaming van gedroogde en gemalen sumakbessen, afkomstig van de sumakstruik. De bessen zijn donkerrood en smaken fruitig en zurig. Wanneer je sumak aan gerechten toevoegt, geeft het een zure smaak zoals citroen, maar dan met meer 'diepgang', frisser en scherper.

Waar koop je het?
Sumak is te koop bij elke Turkse of andere oosterse supermarkt en winkel. De laatste jaren neemt de bekendheid erg toe en zie je het op steeds meer plekken verschijnen.

Hoe bewaar je het?

Sumak is droog en kan dus jarenlang prima bewaard worden mits het droog en donker is. Ik bewaar het zelf in een potje, omdat ik een zakje niet praktisch vind werken.

Wat kun je ermee maken?

Sumak gebruik je met name in koude bereidingen, omdat het na verhitting vrij snel zijn smaak verliest. Bij warme gerechten voeg je het dus pas op het laatst toe. In salades past sumak heel goed en het staat ook meteen decoratief als je wat sumak over de salade strooit voor hij op tafel komt. Mocht je geen sumak in huis hebben: je kunt het vervangen door citroensap, waarbij je dan wel de diepgang en extra smaak van de sumak mist, maar wel het zure aspect hebt.

Een paar voorbeelden van Turkse gerechten waar sumak in verwerkt wordt:

Kısır (Turkse bulgursalade)
Soğan salatası (uiensalade)

Sebzeli sarma börek (opgerolde börek met groenten)

Soms ben je bezig aan een recept en krijg je halverwege het idee dat het gigantisch gaat mislukken. Dat had ik vandaag. Bij het oprollen van deze sarma börek (letterlijk: opgerolde börek) was ik in staat het geheel in de prullenbak te gooien. Geheel tegen mijn principes in, ik heb het dus ook niet gedaan, mede omdat Krullenbol zich al enorm had verheugd op börek. En gelukkig maar, want uiteindelijk na een beetje bijvormen en platdrukken is het helemaal goedgekomen! Het probleem zat hem voornamelijk erin dat het aardappelmengsel in de börek nog te warm was en het deeg daardoor heel zacht werd. Verder is het een makkelijk recept wat alleen wat tijd vraagt omdat het deeg even goed moet afkoelen.

Het idee voor dit recept kreeg ik naar aanleiding van een Turkse blog. Ik heb het recept een beetje aangepast al naar gelang wat ik in huis had. Je kant dit recept ook met gewone yufka maken, maar omdat de hazir yufka die ze hier in Nederland verkopen zo droog is, vind ik dat niet handig werken met oprollen. Bovendien is de bladerdeeg in dit recept een hele goede combi met de aardappel en groenten. Natuurlijk kun je ook allerlei andere vullingen bedenken, geruld gehakt met kruiden, witte kaas met platte peterselie...Wij gingen vandaag voor vegetarisch en snel en het was érg lekker! Gelukkig hebben we nog wat in de diepvries liggen! Oh, en let niet op het blikje mais dat nog op de foto hieronder staat: dat wilde ik er in eerste instantie ook door doen, maar heb ik later toch weggelaten omdat het teveel van het goede zou worden. Qua smaak zou het wel heel goed kunnen.

Turks recept
Sebzeli sarma börek (opgerolde börek met groenten)

Benodigdheden (voor 16 stuks)
8 plakjes bladerdeeg
2 aardappels
1 grote ui
1 klein blikje doperwten/wortel-mix
2 handen vol geraspte oude kaas
zout, peper

Bereiding
Laat de plakjes bladerdeeg los van elkaar ontdooien. Schil de aardappels, snijd ze in blokjes en kook ze gaar. Snij ondertussen de ui heel fijn en fruit hem zachtjes aan in een scheutje olijfolie tot hij glazig ziet. Snij de worteltjes uit de doperwten/wortel mix fijn (gooi het vocht uit het blikje niet weg!). Als de aardappels gaar zijn, voeg je ze bij de ui en stamp je ze fijn. Voeg ook de wortel en het vocht uit het blikje toe en maak er een soort puree (ja, het ruikt nu naar hutspot in je keuken, haha) van. Voeg (ruim) zout en peper toe. Laat dit afkoelen tot het lauw is. Strooi wat bloem op het aanrecht en 'plak' ondertussen vier plakjes bladerdeeg aan elkaar (strijk met een natte vinger over de randen, dan plakken ze beter) en rol ze wat verder uit. Plak en rol ook de vier andere plakjes bladerdeeg uit. 

Als het mengsel voldoende is afgekoeld smeer je het uit over de plak bladerdeeg. Hier overheen gaan de doperwtjes en wat geraspte kaas. Leg de andere plak bladerdeeg erbovenop en rol of vouw het geheel op. Snijd het één keer doormidden en zet op de snijplank in de vriezer zodat het wat kan opstijven. Verwarm na een uurtje de oven voor op 180 graden. Zet een bakblik met bakpapier klaar, haal de börek uit de diepvries en snij het in plakjes. Eventueel kun je deze nog wat ronder maken en platdrukken als ze erg vervormen door het snijden. Strooi er nog wat geraspte kaas over en bak ze in de oven in 15 a 20 minuten gaar (tot het bladerdeeg lichtbruin en knapperig is). Als ze meteen uit de oven komen zijn ze erg zacht door de warme aardappel, maar ze worden steviger naarmate ze afkoelen.

 

Bewaren
Deze sarma börek is koud ook erg lekker. Handig om mee te nemen naar het werk of naar een picknick. Wil de börek langer dan twee dagen bewaren, vries het dan in. Het handigste is om de plakjes eerst even een uurtje los (bijvoorbeeld op een snijplank) in de vriezer te leggen. Daarna plakken ze niet meer aan elkaar en kun je ze in een zakje doen en verder invriezen. Heb je ze weer nodig, leg ze dan bevroren een minuutje of 10 in een warme oven van 180 graden.

Kruidige bananencake met walnoten

Zelf ben ik niet zo gek op bananen maar met name Wildebras is wat dat betreft net een aapje, die kan ze de hele dag door eten. Er zijn dus altijd wel bananen in huis maar soms blijven ze toch een paar dagen te lang op de fruitschaal liggen en worden ze overrijp. Niet meer lekker om zo op te eten, maar weggooien probeer ik juist te voorkomen. Na wat zoeken op internet stelde ik uit verschillende recept onderstaand recept samen voor een heerlijk kruidige bananencake (of bananenbrood? geen idee) waar ik mooi twee overrijpe bananen in kwijt kan.

Toevallig had ik laatst per ongeluk zelfrijzend bakmeel in plaats van gewone bloem gekocht, maar heb je dit niet in huis dan kun je ook prima gewone bloem en bakpoeder (1 theelepel) gebruiken. Voor rietsuiker geldt hetzelfde: ik had nog rietsuiker staan en het leek me wel passen bij deze cake, maar ik denk dat het met gewone kristalsuiker of basterdsuiker net zo goed lukt. Hoe dan ook is dit een heerlijke lekker 'natte' cake, absoluut niet droog en ook geen overheersende banaansmaak, maar lekker in balans door de speculaaskruiden en walnoten (want ik houd helemaal niet zo heel erg van bananen, maar wel van deze cake!). Perfect voor een regenachtige herfstdag!

Recept
Kruidige bananencake met walnoten

Benodigdheden
150 gram zelfrijzend bakmeel
160 gram zonnebloemolie
120 gram rietsuiker
1 zakje vanillesuiker
2 eieren
2 overrijpe bananen
60 gram walnoten
2 theelepels speculaaskruiden
1 theelepel zout

Bereiding
Vet een bakvorm in met wat zonnebloemolie (ik gebruikte een rechthoekige vorm van 20 x 30 maar een springvorm of cakeblik kan natuurlijk ook). Meng het bloem met de speculaaskruiden en het zout. Klop in een andere kom de eieren los en meng met de olie, rietsuiker en vanillesuiker. Hak de walnoten fijn en prak de bananen. Voeg het oliemengsel bij de bloem en roer door tot alles gemengd is. 

Voeg de bananen en walnoten toe en roer nogmaals goed tot het een redelijk egaal mengsel is; stop dan met roeren. Giet het beslag in de bakvorm en bak het in de oven op 180 graden. Probeer na een half uurtje of een mespunt er al droog uitkomt, zo niet, bak het dan nog 10 minuten langer en probeer nogmaals. Als een mespunt er droog uitkomt is de cake gaar.

Bewaren
De bananencake kan prima een paar dagen goed afgedekt bewaard worden. Wil je hem langer bewaren, dan is invriezen ook een goed idee. Ik vind het zelf het handigst om porties in zakjes in te vriezen, zo kun je makkelijk eruit halen wat je nodig hebt. Rustig laten ontdooien in het zakje, dat voorkomt dat het uitdroogt.

Biber salçası (Turkse peperpuree)

Wat is het?
Biber salçası is peperpuree, een donkerrood gekleurde pittige pasta. Het wordt gemaakt van rode pepers met een beetje olie en zout. Net als domates salçası is dit in Turkije een smaakmaker die iedereen ofwel zelf maakt ofwel krijgt via de zus van de buurvrouw van de tante van haar moeder. Gelukkig voor ons is biber salçası ook gewoon te koop in potjes of blikjes. Er zijn over het algemeen twee soorten te koop: acı (pittige) biber salçası en tatlı (zoete) biber salçası. Alhoewel het dus op tomatenpuree lijkt, is de smaak anders maar je kan het prima samen met of in plaats van tomatenpuree gebruiken.

Waar koop je het?
Biber salçası is te koop bij elke Turkse winkel of supermarkt, meestal naast de tomatenpuree. Zelf koop ik altijd peperpuree van het merk Öncü en ik kies meestal voor de zoete versie (tatlı biber salçası) omdat ik wel van een beetje pit hou, maar niet van heel veel. Toevallig heb ik nu net de acı, pittige versie gekocht.

Hoe bewaar je het?
In tegenstelling tot tomatenpuree, die snel aan bederf onderhevig is, is peperpuree bijna eindeloos houdbaar. Dat zal wel komen doordat het redelijk pittig is. Ik bewaar het gewoon in een afgesloten potje in de koelkast en ik heb toevallig net een grote pot opgemaakt die zeker een half jaar, zo niet langer, is meegegaan.

Waar gebruik je het voor?
Biber salçası gebruik je net als tomatenpuree als smaakmaker: houd er rekening mee dat je gerecht hierdoor wel wat pittiger wordt. Meestal voeg ik dan bijvoorbeeld geen pul biber meer toe, anders is het teveel van het goede. Ik gebruik het vaak in combinatie met tomatenpuree, zodat je beide smaken hebt en het zoete van de tomaten met het pittige van de pepers. Heb je geen peperpuree in huis, dan kun je dit dus ook wel vervangen door tomatenpuree, alleen voeg dan wel wat extra pit toe aan het gerecht, bijvoorbeeld in de vorm van pul biber.

Een paar voorbeelden van Turkse gerechten waarin biber salçası wordt gebruikt:

Kısır (Turkse bulgursalade)
Nohut yemeği (stoofpotje van kikkererwten)
Zeytinyağlı biber dolması (Turkse gevulde mini-paprika's)
Zeytinyağlı yaprak sarması (gevulde wijnbladeren met kruidige rijst)